Getouwtrek tussen verzekeraar en advocaten duurt vaak jaren

VERGOEDING NA AANRIJDING IS ZAAK VAN LANGE ADEM

Rotterdam • Hij vecht er al acht jaar voor, zij vijf. Maar nog steeds hebben Anton en Jacqueline na die verschrikkelijk aanrijding van toen niet waar ze recht op hebben: een schadevergoeding. En ze zijn niet de enigen, zo blijkt nu uit onderzoek van stichting de Ombudsman. ‘Je bent slachtoffer, maar het lijkt wel alsof de verzekeraar je als dader ziet.’
LAURA SCHALKWIJK

 Foto: Marco de Swart

Met een snelheid van 100 kilometer per uur boort een dronken bestuurder zich vol in de linkerzijde van Antons auto. Vanaf die koude januaridag in 2003 verandert zijn leven compleet. Nog steeds kan Anton zijn nek niet normaal bewegen door twee verschoven wervels.

Ook Jacqueline’s leven is niet meer hetzelfde sinds die 27ste februari van 2006. Een automobilist raakt op volle snelheid haar auto van achteren. Door een whiplash heeft ze haar baan als maatschappelijk werkster moeten opgeven.

Beiden hebben het ‘geluk’ dat een politieagent getuige was van het ongeluk. Daarmee is de schuldige snel aangewezen. En als zijn verzekeraar de schade erkent, dan is die wettelijk verplicht te betalen.

Punt, zou je zeggen. Maar nee. Want de blijvende schade van Anton en Jacqueline is na al die jaren nog steeds niet vergoed. En ze zijn niet de enigen, zo blijkt nu uit onderzoek van de Stichting de Ombudsman onder 739 slachtoffers. Vier op de vijf mensen doen er langer dan drie jaar over om een schadevergoeding te krijgen. 

,,Bij verkeersongelukken is het bepalen van de aansprakelijkheid het probleem ook niet,” zegt Maarten Tromp, de letselschadeadvocaat van Anton en Jacqueline. ,,Maar daarna rijzen er drie simpele vragen: Wat is er aan de hand? Wat kan het slachtoffer daardoor niet meer? En wat zijn daarvan de financiële consequenties?”

In de zoektocht naar het antwoord daarop kan vervolgens een jarenlang getouwtrek ontstaan tussen verzekeraars en advocaten. De verzekeraar wil bijvoorbeeld precies weten of die aanhoudende hoofdpijn wel is veroorzaakt door het ongeluk. Jacqueline: ,,Bij mij vonden ze elke keer wel wat. Ze zagen in mijn medisch dossier dat mijn kiezen waren getrokken. En dan stellen ze: Ja, je hoofdpijn kan ook daardoor komen.”

Via een kort geding krijgt ze nu wel een bedrag als nader voorschot op haar schadevergoeding, broodnodig om haar vaste lasten te betalen. ,,Een uitkering krijg ik niet. De instanties zeggen: O, maar je hebt toch recht op een schadevergoeding? Dan hoef je ook geen geld van ons.

Verzekeraars erkennen de problemen die Stichting de Ombudsman benoemt in het onderzoek. Daarvoor hadden ze overigens al een paar jaar geleden een code afgesproken. Tromp: ,,Een paar kwesties die langer dan tien jaar duurden zijn sindsdien wel afgewikkeld. Maar voor het overige merken wij nog weinig.”

Anton en Jacqueline willen ook niets liever dan hun zaak afsluiten, maar wanneer? Anton: ,,Soms hoop ik stiekem dat zo’n adviseur eens meemaakt, wat mij is overkomen. Dat hij voelt wat ik voel. Al is het maar voor een dag.”